Çağ Yangınları Şiiri - Onur Karabulut

Çağ yangınları tutuşur kalabalık yalnızlığın gün doğusunda
Tarumar olmuş bahçelerde kol gezmede asırlık hüzünler
Taş taş örülür hasretin soğuk duvarları bahtsız beldeme
Pervasız bir elem arz-ı endam eder ömrün bekleme salonlarında
Her istasyonda ayrı bir yenilgi,durak durak büyümekte acılar
Küllerini kaybetmiş bir zümrüd-ü ankanın çığlıkları titretir gönlümün rebabını

Hafızamda uçuşur sevgisiz büyüyen çocuklar misali hırçın hatıralar
Aman vermez bir yabancılıkla dışlanmaktayım kendi sokağımdan
Düşman bakışlar dövmekte bendimin pejmürde surlarını
Zincirsiz bir mahkumiyetin müebbedi kuşatmış dört yanımı
Hercai zamanlarda habersiz yitirmişim gülen yüzümü
Yılların dişli çarklarına takılmış on beş yaş rüyalarım
Zehri şerbet,küfrü muhabbet bilmişim cahillerin saltanat köşkünde

Halka halka genişleyen kimsesizliğim kuşatır evrenin uçsuz bucağını
Sonsuzluğun sonunu merak eden yaramaz çocuklar koşuşur bahçemde
Semt semt kurulan pazarlarda satarım ömür sermayesinin pırtı parelerini
İsmail misali uzatmışım boynumu ışıldayan hançerlerin önüne
Kaybetmeye talip bir rekabet var sarsak hayallerim arasında
Derkenar notlar gibi silinmiş, her belanın müsebbibi bilinmişim tarihin yenilgi kitabında