Bitiyorum bu çağ yangınında
Eriyip gidiyorum bu insanların içinde
En çok da ona yanıyorum
Kalplerine bakayım diyorum
Hepsi boş bir teneke kutusu
Sevdaları da kalpleri gibi
Hayasız bir zevk tortusu
Gözleri de bedenleri gibi toz dolusu
Yaşamanın nedameti büyüdükçe büyüyor
Yanıp tutuşuyor içimde
Çağ Yangının ateşli korkusu
Kayıt Tarihi : 3.6.2023 20:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!