Çağ Şiiri - Zekeriyya Uzun

Şehirler, beton yığını, insan oluğu
Robotik bakışlı, somurtkanlar topluluğu
Küreselleşen dünyanın kurbanı doğu
Batacak batı gemisi taklitçileriyle dolu

Sokaklar, en masum yavruları gasp edilmiş anne
Bayındırlık ekilen boş arazilerin mahsulü parke
Terkedilmiş açıkhava oyunlarının yerini alan sahte
İn cin top oynamaya ürkekleşti, değişmeyen sabite

Çocuklar, ebeveynin ve kalabalığın ezdiği karınca
Kurak zihinli devlerden su bekleyen küçük gonca
Bülbülümsü seslerin sükûta mahkum edilişi toyca
Ruhları yetim masumları, akbabalar yer oburca

Gençler, mülevves sokakların sütüyle büyümüş varlık
Hedefini şaşmış ok, yanlış yöne tutulan fenerdeki ışık
Sosyal medya, gençlik mezbahanesi. leş yığını insanlık
Sevmek, sevilmek çağlarında aşkın tanımı olmuş kiralık

Sevgi, ayak titremesi, göz kırpışması kadar zarif
Nice şiirlere konu olmuş, eksik kalmış her tarif
İsraf olur her harf, şiirlerin muhatabıysa bir müsrif
Menfaat temelli çağ ilişkileri, iki heceye büyük tahrif

Sadakat, köpeklere hasredilen, insanüstü nesne gibi
Hachiko, nankörler cemiyetinin olmalı rol modeli
Ademoğlu hamal, yüküyse alyans üstüne zimmetli
Kıymet, kıymetli bilgi bilmeyen câhil, bilen kıymetli

Üniversiteler, tek tip tuğla üreten postmodern fabrika
Kavramlarımız yitikçesine, kavramları dahi alafranga
Tarih, yalan tuğlalarıyla inşa edilmiş yüz bir katlı safsata,
Ata tanımazlar, çağdaşı ecnebîyi sorgusuz addederse ata

Özgürlük, kafese tıkılmış, dili kesilmiş, elleri kırılmış kuşlar kadar
İnsanı insan yapan fikrin beyanıyla kırılmış kalem, verilmiş karar
İnsan hakları, aksi uygulanan, istismar edilen umûmî haklar
Bahar gelir, kış unutulur ancak unutulmaz ne ayaz ne de kar