Kahrolası! ..
Kusurlarımı ve yılanlarımı,
Öldürdüğümde de
Beni sevmeyeceksen,
Söyle,
Bileyim.
Daha doğarken doğmuş acılara,
Acılar hamuru mayası olmuş.
Öyle pişirmiş ki hayat onu,
Zerre kadar ham bir yeri kalmamış.
Yürümüş yalın ayakla hayata,
Sen!
Bendeki anlamını bir bilsen!
Önce şaşırırdın,
Sonra yine inkar ederdin.
Ama dedim ya,
Bir bilsen,
Ruhuna! ..
Açılan bir kapı olsaydım,
Layık olmayanı,
Girdirmeseydim.
Sadece…
Kıymetini doğru bilip,
Hani bazen,
Sebebini bilmediğin,
Yada bildiğin,
Bir sıkıntıyla daralır sın.
Yatamazsın yatağında,
Yatamazsın.
Hiç düşündün mü?
Düşünmediysen!
Bir düşün istersen.
Ne zamandır yaşıyorsun?
Ne kadar yaşadın?
Başını, gömdüğün telaşından ne kadar kaldırdın?
Bir gün,
Eski bir tanıdık gibi karşına çıkar,
Şaşırırsın!
Tahtını düzenini bir anda yıkar.
Kalakalırsın.
Hiç inanmamışsındır aslında,
Boş bakışlarında boş sayfalar gibi,
Koskocaman bir boşluk.
Kim bilir neler kayboldu girdaplarında,
Belkide kendin kayboldun,
Bunu hiç bilmedim,
Hiç bilemeyeceğim,
Daha dündü,
Hatta dünden de yakın,
Senin,
Ellerini tuttuğum,öptüğüm.
Kokusuna doyamayıp,
Tekrar tekrar kokladığım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!