Ölüm var sanma, yokmuş zaten.
Bir kalpmiş; Allah, Allah diye atan;
Halilullah ölmemiş yaşıyor;
Meğer Recepmiş zaten.
Caferin varlıkta gözü yok;
Kaderde yazılan yazı silinmez
Yaş kemale erer geri dönülmez
Ne olursan ol ömür geri verilmez
Bir gün sen de gidersin adın bilinmez
Bu çamur içinde devran sürülmez
Kalbim ferahlıyor seni görünce
Kulaklarım duymaz sen demeyince
Arzı benim için yapsalar Aden
Neyleyim dünyayı sen olmayınca
Elvan elvan açar güller gönlünde
Neyi arıyorum
Ne var ki neyi arıyorum
Ben kendimi arıyorum
Ben var mı ki kendimi arıyorum
Arıyor arıyorum
Kendini gani sansan da olursun muhtaç
Burda bakiyim sanma, gel gözünü aç
Çok fakir doyurduysan olmazsın muhtaç
Kendini sultan sansan da Azrail’dir taç
İlkbahar sanırdım, sonbahar imiş
Bu dünya seraptır tez gelir geçer
Gönlünü kaptıran minnete düşer
İstersen sultan ol bu ömür biter
Elbet bir gün Azrail’in şerbetin içer
Kimi efkarlanır kendinden geçer
Yedi tepe Reyhan olup açardın
Cihanı kuşatan koku saçardın
Ne oldu sana uykuda mısın
Dünya kan ağlıyor hala yatarsın
Şarktan garbe açar çalım satardın
Kendilerini bize veli diye sattılar
Altının gümüşün üzerine yattılar
Ölünün ardından kelam ettiler
Benliğe takılıp geçemediler
Yirmi sefer hacca gitti dediler
A.B.C. yirmi sekiz hece
Zannetme ki bunlar bilmece
Biri sağdan biri soldan okunur
Bunların hepsi yalnız bir hece
Cafer okumuş yetmiş iki bin hece
Devlet karaborsa ticaret oldu,
Camiler boşaldı, stadlar doldu,
Habibullah onlara uyman demişti,
Müslüman çocuğu fanatik oldu.
Camiyi bırak, git şarkı söyle,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!