Çanakkale geçilmedi geçilmeyecek
Her yürekte bir Mustafa Kemal oldukça
Vatan toprağı uğruna destanlar yazanlar
Abideniz yükselecek sonsuza kadar
Deniz coştu gök ağladı yer titredi
Bir uyuyabilsem
Gözlerimi kapayıp açtığımda
Seni yanımda bulabilsem
Uyandığımda
Sana günaydın bir tanem
Eğer bir gün
Yüreğini al gel dersem
Mazeretin yaşanan mazeretin
Bin katı da olsa
Sakın gemlemezlik etme
Rüyasını görüyorum
Hasret yumağını ilmek ilmek ördüğüm
Her metrekaresinde özümü gördüğüm
Toprağını burcu burcu soluduğum
Doğduğum yer, ana kucağım memleketim
Dağları ovaları ırmakları
Verebilirdim soldurduğum güllerimi
Verebilirdim o buruşturup
Günlerce cebimde saklayıp
Kaybettiğim şiirlerimi
Seni canımdan çok sevmeseydim
Şimdi ne güzel
Bana yazık değil mi gülüm
Alev alev hasret çölünde yaktın
Akacak gözyaşım da kalmadı
O iç çekişlerin canıma okudu
Cehennem ateşi bile yakmaz
Karaca kaplan Şeyma’larım
Çok narindir Eda kızım
Söyle Kerem derdin nedir
Yoksa sen de aşık mısın
Ali’dir bu merak eder
Ellerini ellerimde hissederek
Yürüdüm sokaklarda
Gözkapaklarım uykuya
Seni görerek kapanırdı
Umut ederdim düşlerime giresin diye
Varlığınla güne merhaba der
Bir çocuk ağlıyordu
Kocaman bir adamın yüreğinde
Geçmiş yılların hesabını soruyordu
Çığlık çığlığa avaz avaza
Koca adam ağlıyordu çocuk ağlıyordu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!