Yıl 1999...
Ağustos on yedi
Uzanırım upuzun çimenlere
Yorganım rüzgar
Kaderini tadıyoruz toprağın
Saçımıza kar yağar
Ürpertiyor her ses insanı
Çığlıklar yankılanır yamaçlara
Matemlere boğuyor zamanı...
Avucumuza zaman düşer ansizin
Belirsizlikteki yarınımız
Toz duman uğultusuyla evren
Yoklara karışıyor çoğumuz...
Ah... Şimdi nerede o kelebekler
Göklerde süzülen o siteler
Nerde kanat kanat uçan kuşlar
Ne oldu ki Marmara
Raksında dağlar, taşlar...
Bir Ağustosun gecesi Çadırkentte
Göz kırpmaz çoluk çocuk
Ölümü tadıyor sonbaharı görmeden insan
Sürüyor başka diyarlara yolculuk...
Yeni umuda giden yaşami aniyoruz
Eziliyor göğüslerde tüm güçler
Yitirdiklerimize yanıyoruz
Değirmen taşı örneği zamanı öğüterek
Ve dostluklarla, bağışlarla kanıyoruz
Tanrıya şükrederek...
Kayıt Tarihi : 22.11.2008 12:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!