Cadılar Zamanı Şiiri - Dursun Özden 3

cadılar zamanı

son vagondaki kanayan dudak izi
kutsal emanetin saklandığı anda
tren mi yol alıyor, yoksa it izi mi?
yükü sıkıntılı seneler, o vagonda
düngür zamanı zikirde, kam’da
dem’de pirim, cem’de zakirim
hak yolu, sazı, sözü, nefesim
kolaylı neyzen’im-acır nefsim
ida dağı’nda, o yanan hektor
sarıkız otağında yitik ozanım
nazanda, sazanda, isyanda
ben sana kandım, yandım
ve dosta giden o kervanım
o kışlak molasında han’ım
bedenim tutsak, prangam
ve kelepçem, o sansaryan
öküz mehmet tek yoldaşım
ah! ben özgürüm, sırdaşım
ve mavzer yürekli kışlahan
kurtuluş öncesi, son tufan
elmas gözlü, zümrüt yüzlü
bahar kız elinde bakır sahan
al at memesinden kımız içeriz
toprak çanaklarda kirkit zamanı
kızılırmak içime akar, çağlar kanı
içtik kızıl şarap, dostlar pek harap
hırsızdı o-uzun saçlı cadı-fitne-fesat
ey can! silkin ve yüreğini yüreğime at
DURSUN ÖZDEN