Pazar yerinde yığıyorlar kuru odunları.
Pespaye bir paltodur gölgelerin fundalığı. Otururum
Kendimin balmumu resminde, bir bebeğin bedeni.
Burada başlar hastalık: cadılar için hedef tahtasıyım.
Ancak şeytan yiyerek dışarı atabilir şeytanı.
Kırmızı yaprakların ayında tırmanırım ateşten bir yatağa.
Suçu karanlığa yüklemek kolaydır: bir kapının ağzı,
Mahzenin karnı. Üfleyip söndürdüler maytabımı.
Siyah kanatlı bir kadın tutar beni bir papağan kafesinde.
Amma da büyük gözleri var ölülerin!
İçli dışlıyım saçlı bir ruhla.
Bu boş kavanozun gagasından kıvrımlaşır duman.
Eğer küçük isem, zarar veremem.
Eğer kımıldamazsam, hiçbir şeyi deviremem. İşte böyle dedim,
Otururken bir kazan kapağı altında, bir pirinç tanesi gibi atıl ve minnacık.
Arttırıyorlar ocakların ısısını, halka halka.
Nişastayla dolup taşıyoruz, benim küçük beyaz arkadaşlarım. Büyüyoruz.
Önce acıtıyor. Öğretecek bize gerçeği o kırmızı diller.
Böceklerin annesi, aç elini yeter ki:
Mumların ağzı arasından uçacağım yanmayan bir kelebek misali.
Geri ver bana biçimimi. Hazırım günleri tefsir etmeye
Bir taşın gölgesinde tozla çiftleştiğim yerde.
Bileklerim parıldar. Parlaklık tırmanır kalçalarıma.
Yitip gitmişim, yitip gitmişim, bütün bu ışıkların harmanilerinde.
(1959)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 5.9.2009 13:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Witch Burning by Sylvia Plath In the marketplace they are piling the dry sticks. A thicket of shadows is a poor coat. I inhabit The wax image of myself, a doll's body. Sickness begins here: I am the dartboard for witches. Only the devil can eat teh devil out. In the month of red leaves I climb to a bed of fire. It is easy to blame the dark: the mouth of a door, The cellar's belly. They've blown my sparkler out. A black-sharded lady keeps me in parrot cage. What large eyes the dead have! I am intimate with a hairy spirit. Smoke wheels from the beak of this empty jar. If I am a little one, I can do no harm. If I don't move about, I'll knock nothing over. So I said, Sitting under a potlid, tiny and inert as a rice grain. They are turning the burners up, ring after ring. We are full of starch, my small white fellows. We grow. It hurts at first. The red tongues will teach the truth. Mother of beetles, only unclench your hand: I'll fly through the candles' mouth like a singeless moth. Give me back my shape. I am ready to construe the days I coupled with dust in the shadow of a stone. My ankles brighten. Brightness ascends my thighs. I am lost, I am lost, in the roves of all this light.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!