Cadı Sila kabını kıracak olmasını kendin ...

1.
Hugo'nun bile
yanına gelemeyeceğinden
dem vuruyordu cadı Sila;
ama yine ayağa fırladı Tolga
ve karga yine öttü olup panik,
cam kutunun ardına sıkışmış
hepsi çizgi yaratıklar.
Kuşu bağırttırıyor
Tolga abiş.

Haa. (Haa. Gaak...)
'Oynuyoruz, oynuyoruz! ..'

'Tamam Fernando, uçur beni...
Bana yardım edebileceğini
düşünüyorum.'

Ah, bet sesli kargiş...

Karga böyle gakladı,
seyirci yarışmacı çocuklar
neşelenmiş gibi, alındırtmadı
.. Tolga abilerini.
Cadı Sila yoruldu
kötülük yapmaktan,
Tolga bıkmadı
onu alaya almaktan,
ki çoğunda da
görmezden gelmekten.

Ne olucak:
Çünkü cadılar kötüdür:
Fazla söz etmeye gelmez.
Öyleyse neden koydun oraya
bir cadıyı desem?
(Ha, o zaman da,
'sadece çizgi film..'
dersin 'o.', değil mi?
İksirin var
mı bu soruya,
o gölet
cennet bahçesinde?
Kim dikti o
plastik yeşili,
o stüdyoya;
yapay bir biyosfer mi orası
-kubbeler altı,
şu çöldeki benzeri...
İçinde kel adamlar mı var;
tulumlar,
üstlerinde turuncu?)

2.
Bir de Fernando çıkmış,
şu Hugo ne çok evrilmiş.

O karga, Cadı Sila'nınsa;
neden
Fernando'ya
'yardım ederim'
demişti o karga?
Sonra adını geçirdi
yine cadının, Tolga, Tolga
- ama sanki gene öylesine.
O kargada mı, tüm büyü?
Cadı, Tolga'ya
hak yedirtmedi mi?

(O çocukları alınca yanına,
içine girince kalabalığın,
bir neşe geliyor gibi
Tolga abişin betine;
Borsa mı
yükselen, benzi'nde?)

-
tırnak içi karganın ağzından alıntı.
parantezliler ve böyle olmayanlar, birbirinin içinde devamları biçiminde algılanırsa daha iyi olur,
okuyucunun algılayışına göre de daha yaratıcı da kılınabilir ama.