Nilgün Acar - Caddelerdeyim Şiiri - Ant ...

CADDELERDEYİM
Hayatı yaşıyorum. Hem normal hem de normal olmayan yanlarıyla.
Aslında: Gerçekten çok mutluyum. Evimin tüm yönetimi bende. Mutfak gereksinmeleri ya da diğer tüm gereksinmeler için, alışverişleri ben yapıyorum.
Bu: Çok hoşuma gidiyor. Tek başıma da yapabiliyorum. Ama çoğu kez, Yağmur benimle geliyor. Hayatın, bu yönlerini bilmiyordum. Öğrendiğim, o kadar çok şey oldu ki…
Akülü sandalyemle, tek başıma gidiyorum işime-alışverişime-gezmeye ve deniz kıyısına. Bunlar normal sayılabilir. Ama: Yüzeyin altındakiler bambaşka.
Evimin kapısından başlayalım. Kapının önünde,on-onbeş santimlik bir yükseklik var. Arabamın hızını 4’e alıp zıplıyorum. Bunu: Genelde, bir kerede başaramıyorum. Birkaç deneme gerekiyor. Çıktıktan sonra, kapımı örtebilmek için de, tokmağa bağladığım kurdeleyi, sol elimde tututuyorum. Ve hızla çekip kapatıyorum kapıyı.
Asansöre anca sığıyor arabam. Her seferinde, bir kerede olmasa da, güçlükle biniyorum asansöre. Basıyorum, iniş düğmesine. İşin en tehlikeli yanı çıkış. Arabamın ön tekerlekleri, yanlara dönüverirse, hemen açamıyorum kapıyı. Ve o anda, beni yukarı çekmeleri, çok yüksek bir olasılık.