Caddeler Şiiri - Emine Baran

Güneş huzmesi altında,
parlar
Çiçek desenli dokuma halılar
Sarı bir arı uyanır, kovanında
Çırpı bacaklarıyla,
Ortadan ikiye ayrılmış
Bağlı sarı saçları
Sarı antenli
Sarı entarili
Zıp zıp zıplar
Çıplak ayakla
Yumuşak tüylerin üstünde.
Sehbada durur, jelatinli şekerler
Toplar hepsini tek tek
Doldurur o minik avuçlarına
Gelir mahalleden
Çocuk seslerinin,
yaşama sevinci.
Çıkarız biz de misafirliğe,
Büyük bir keyifle.
Annem ve çocukları.
İstikâmet teyze kızları.
Eşlik eder bizlere,
Buram buram kokan,
Çatılarda kızaran,
Kışlık salçanın biberi.
Özlüyorum o günleri!
Köşe başındaki bakkalı
Toprak evin bahçesini
Misafirliğe gitmeler
Misafir gelmeler
Akşama kadar
Caddelerde eğlenmeler
Karanlık çökmeden olmalıyım evde,
Babamdan önce.
İstemez kendisinden sonra gelmeler.
Şimdi herkes evinde,
Hapsolmuş kozasına.
Yumrukluyorum kapıları,
Açan yok.
Çocuğu, genci çıkan yok.
Ah bu sokakların çakalı var.
Büyük büyük gökdeleni,
Kasveti var.
Geçmek bilmeyen,
Dipsiz günleri var.