Caddeler Şiiri - İlyas Altuner

Caddeler mahremliğe gebe
Başına güneş geçmiş kaldırımların
Yalnız bir çocuk
Zamana asmış mahzun yüzünü
Kim bilir, belki de
Çıldırmış olmalı ona göre sokaklar

Bir hararet ezikliği var
Tekleyip durur bedenleri güneş
Su yalnızlığı kadar sıcak
Son umudu da tükenince toprağın
Boynunu büker bir dilenci gibi
Yorgun ağaçlar
Çöker kaldırıma soyluca
İnsanların umursuz bakışları arasında

Caddeler mahremliğe gebe
Açıkça soluyor nefesini kaldırımlar
Yalnız, bir kadın
Bakışlarını bir kuru ekmeğe satıyor
Açarak ellerini sokağa
Dua edercesine
Hayata lanet bağışlayarak
Bir cadde köşesinde