Çabuk Soy Şiiri - Cüneyt Temir

Karanlığı çektim pencereye,
Sokul şimdi hızlı hızlı yanıma.
Soy etimden kemiğime ne varsa,
Buruşturup katla yatağın başucuna.
Allah yarattı kul insaf da deme sakın.
Gözlerini dik boynuma.
Çabuk soy çabuk geç,
Adisyon fişleri önümüze konup,
Hesabı denkleştirmeden soy.
Geceliğini çıkar, gecenin üstüne örtelim.
Kapatalım lambaları; tasarruf bahanesiyle içimi deş.
Çabuk soy, bekareti gecikti doğurganlığın.
Sarhoş geç direksiyon başına,
Ve gelirken ihlal et bütün kuralları.

Camı taşlarlar,
Kapı zembereğine dayanan siren sesleri.
Çabuk soy diyorum insafın nerde?
Şimdi alırlarsa beni köynek, mintan;
Parmaklıkları öperim senin yerine.
Sen dokunmazsan onlar dokunacaklar,
Ellerimi kanatıp seni söyletecekler.
Bir sigara verirler yakarım sonra...
Bülbül ol derler ben sen olurum.
Yine kanatırlar...
Çabuk soy diyorum hevesin nerde?
Vakit bir fren sesi,
Bitiş anımız bir post bıyıklı.
İte kaka yol alırım birazdan.
Karga tulumba mı sokayım senide koynuma.

Üşüdüm diyorum sana, laftan anlamaz mısın?
Müebbet hapis göz kırpıyor,
Kimse gelmez ziyaretime.
Dinine yandığım sigara karaborsa olur diyorum.
Sana diyorum yalvartma yeter çabuk soy.
Baba adımı soruyorlar, fişleneceğim bütün kayıtlarda
İnsafa gel, soymazsan bile beni yattığın koğuşa koy.

03,01,2006 02:49 pazartesi-salı