Çabasız Kader ve Kadersiz İrade

ilkin, düş görmüş günün sabah güneşi kadar soğuk
ve kezlerce ilkin sonu olur ancak bir defa kadar bile olamadan
kader,
gün ortası durmuş bir saatin uçan kuşu kadar özgür

döner yüzünü bir yol altından kapı olsa açılmadan,
sanki günlerce rengin her bir tonu, tartılarak satılmış
oysa bilmez, hangi renktir ışıyan bir çelik kadar
irade,
kavında pişmiş bir cam kadar dumansız eriyor

Allah,
ve geri kalan
99 kere yazsam aynı şiiri ve kezlerce ismin
bir pusula
Allâh bir deniz bağlıyor ayaklarına senin
gönül atlaslara dalıyor

bilki sen değil ancak bir amaç kadar varlığın
kader kalbime bir değil yüz tane ismi yazıyor
ilkin 99 kez uzak sana adımlar
sonra senin adın yanıyor