Çabam sen umudum sen Şiiri - Figen Şença ...

Bir varmış hep varmış hep olacakmış diye sürdü...

Gün ,ay ,ay ,yıl aldı adı yıllar oldu...

Büyüdük bir yığın çocuklarımız oldu...

Sen baba ben anne oldum...

Güzeldi her şey tüm yazdığım her bir kelimede sen vardın …

Ve ...

Bu kelimeler asla başka birine hitap olmadı olamazdı …

Sevdamın adı sen yürekte kanayan sen …

Kırıldım incindim ama sana kıyamadım...

Gözüme sokuldu kulağımı tırmaladı çirkinlikler...

Hala sen diyor bu uslanmaz yüreğimde ki ses...

Amaa yorgun düşmek üzereyim yoruldum...

Çabam senken...

Çabam aşkımken...

Çabam tüm sabahlara senle uyanmak isteğimken...

Sevdiğim adamdan bana ait bir kelime yazmamışlığını yaşarken...

Bir balıkçı kasabası sahilde yalnız bir kadın mevsim kış aylardan aralık kadının elinde bir tahta parçası kumsala yazıyor ...

Seni Seviyom ...

Ve ...

Dalgalar nazlı bir gelin yürüyüşü gibi siliyor yazılanı …

Kadın ısrarla yine yazıyor ...

Seni Seviyom ...

Bir kaya parçası var ilerde koşuyor kadın çıkıyor üstüne bağırıyor ...

Seni Seviyommm Adam ...

Ve ...

Kadın susuyor …