Caba (Diyemedim) Şiiri - Meliha Deveci

CABA (Diyemedim)

Gittim cabayla uzun yolu.
Bana kalan, kisa Sonu.
Dort bir kolun, mezar sonu.
Geri gidem (donem) diyemedim.

Azrail tuttu kolumdan,
Sarildi son nefese, bogazimdan.
gunum dolmus(bitmis) son sozu diyemeden.
Gec kalmisim diyemedim.

Aglar gecmisim ardimdan,
Gelir Melekler karsimdan,
Sorar ne getirdin Dunyadan.
Iste bunu diyemedim.

Geride kalan yalan Dunya,
icini sarmis,sahte ruya..
Insanlarda binbir riya.
Inanmadim, diyemedim.

Annem ekti, hep ben bictim,
Dogru yoldur, deyip sectim.
iste sonunda, yorgun dustum.
Sunu yaptim, diyemedim.

Kucuktur deyip, ezemedim.
Buyuktur deyip, egilmedim.
insanliga onem verdim.
Dogru budur diyemedim.

Meliha Deveci
17/02/08 01:34