Çaba Şiiri - Borgahan Karabay

Kaç kere dönüp baktınız arkanıza, kaç kere bir yanlışa adadınız kendinizi,
Seviyorum diye her uzandığınızda kaç kere sustu bilekleriniz.
Çaba gösterdiniz mi hiç kaybolmamak için.
Kaybetmemek için çığlık çığlığa bağırmaktansa kaç kere sessizliğe çekildiniz
ve kaç kere tanıdınız sessizliği?
Toprağa her bastığınızda içinden su mu fışkırdı, ayağınızmı gömüldü içine.
Ya kim tuttu elinden seni gömüldüğünde.
Kim oldu senin için yağmurda şemsiye, Kim oldu soğuk bir gecede manto sana.
Başını soğuk bir duvaramı yasladın, sıcak bir omuzamı.
O'muydu sen, sen O'muydun.
Galibimiydin hayatın, Yoksa yıkık çabanın son kurbanı mı?
O dediğin kimdi peki?
Hangi düşünceler içinde vurdun gövdeni duvarlara
ve Hangi duvar kanattı bedenini?
Kafanı yukarı kaldırdığında ne gördün?
Yıldızsız bir gecemi, yıkık bir kentin gri küllerimi?
Kimsesiz bir sokağın ortasında çırılçıplak yalnızlığınla bağırdınmı hiç kimsenin duyamayacağı kadar yüksek bir sesle?
ve kimsenin bulamayacağı çocuk düşlerine saklandın mı?
Vücudun çığlıklar attımı saplanan her acıyla,
her acıyla yumdunmu gözlerini,
Terli bedenin kurudumu köşe başlarında?
içten içe bitiren bir yanılgı ağlattımı düşlerini,
Kaç kez vurmak istedin ihatenin yazgısını
ve kaç kez düştün dipsiz bir girdaba?
sen Kimdin?

23:38 21.04.2010
Borgahan