Caan Şiiri - Enver Gokcay

Yirmi yıl aradan sonra ilk defa
Yeniden rüyama giriyordun caan
Boynuma sarılıp öpüp koklayıp
Nedense hıçkırıp ağlıyordun caan

Gözlerin gözümde fersiz bir halede
Alından eser yoktu o mahçemalde
Yıkıldı diyordun F.... düşte hayalde
Sanki birşeyler anlatmak istiyordun caan

Çatıktı kaşların yine asıktı yüzün
Kan çanağına dönmüştü ıslaktı gözün
Gül benzin solmuştu neydi o hüzün
Dalgındın konuşup gülmüyordun caan

Sen benim ömrümün gonca gülüydün
Dalında şakıyan şen bülbülüydün
Vücudun buz gibi sanki ölüydün
Tepeden tırnağa titriyordun caan

Doldurup içime yine derdi kederi
Canlı bir cenaze bırakıp geri
Hoşçakal elveda derken Enver,i
Kimlere emanet ediyodun caan
Tek başına yine bensiz gidiyordun caan