Ölümle dost, yalnızlıkla kardeşim bu aralar.
Sabahlar daha bir kimsesiz
Günler an be an, ölüm korkusu kokuyor
Anlamalar... Uzak bana, yaşam nedensiz
İnsan nasıl büyütür içinde ölümü bile bile
Şaşkınım, bırakıp gidişlere
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta