C08 - Ta Kendisi Şiiri - Tahir Güngör

Görsen sıradan birisi,
Gönül gözüyle erisi,
Coşkusu tanrı verisi,
.............Çağlayanın, ta kendisi.

Kara toprağın humusu,
Olmadan çıkar umusu,
Gönülden halka sunusu,
.............Sevgilerin, ta kendisi.

Sırt kamburu tek eğrisi,
Yolu doğruların doğrusu,
Aşrı, sivrinin yumrusu,
.............Hoşgörünün, ta kendisi.
,
Dost, bir dost diyen arzusu,
Gülüp de geçmiş bazısı,
Dinmeyen gönül sızısı,
.............Yalnızlığın, ta kendisi.

Bir demiş iki dinlemiş,
Ne hak, ne de hukuk yemiş,
Saza sarılıp inlemiş,
.............Feryatların, ta kendisi.

Kakk ın zindana attığı,
Dostun kenara ittiği,
Eşin terkiyle tattığı,
.............İhanetin, ta kendisi.

Çok kara imiş yazgısı,
İnce bir yolmuş çizgisi,
Olağanüstü sezgisi,
.............Ermişliğin, ta kendisi.

Sözün meclise katkısı,
Kurakta rahmet etkisi,
Kara toprağa tutkusu,
.............Sevdaların, ta kendisi.

Çorak toprağın kurusu,
Duru suların durusu,
Ama gözlerle görüsü,
.............Hakikatin, ta kendisi.

Çok da tüketmiş nefesi,
Durup durup bir esesi,
Bu torağın yanık sesi,
.............Koca Veysel, ta kendisi.