Bir nisan ayında başlar aşklar
Toprak gibi nemli ve ılık
Hava gibi bir kapalı bir açık
Gün gibi bir aydınlık bir karanlık
O ne gündür ki hep ılık
açık ve aydınlık.
Saklanmışım bir yokluğa yokluğun içinde
Yaşamak güzel der kandırır kendinide
Cebime elimi attım boşluğu karıştırdım elimle
Yok ki hiç birşey yokluktaki cebimde
Sormaz o sert esen rüzgarlar,
Sen bir bak bana
Bak, bak bir bana yaptıklarına
Bak şu karşındaki yıkıntıya
İyi seyret bak aşkının mahkumuna
Nasılda zevk veriyor değil mi sana
Ey bu hana uğrayan aşk
Ben seni arar oldum
Hicran dolan yüreğimde
Ben hesap sorar oldum
Gazel oldu güller
Dost gibidir insana şiir
Kafiyelidir hayatı
Bazen anlamsız gelir
Bazen ağlatır insanları
Anlatır kalbindeki sırları
Dostlarım ağlıyor etrafımda
Sevdiğim yanı başımda
Neden gülmüyor bilmem insanlar
Bak, sevdiğim bütün dostlar
Hani neredeler dediğin insanlar
Oksardı babaları arkadaşlarımın saçlarını
Tutardı elerinden parklarda bahçelerde
Gezelerdi iki dost gibi heryerde
Benim ellerimi hiç tutmadın ki baba.
Belimde bir silah,içimde bir öfke
Görmeyeli unutmuşum yüzünü,
Duymayayı unutmuşum sesini,
Hissettim ya yeniden nefesini,
Canlandırdı küllenen mazimizi.
İçimde bir burukluk,kalbimde sızı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!