“Ç”ile Şiiri - Ahmet Ferit Coşan

'ç' ile öl,
sürün peşinsıra,
(ç) iz rünler...

ve vaha karşında,
sabrın pahası,
(ç) içek, bir
yudum su.

(k) arşında
yaprakların açmış ortada
“ç”ile“k”
kim inanır ki sahra içinde.

(ç) eşme,
yer de kum, ve gökler de.
(ç) arp güneş!
Yayılan tınısı aleme.

(ç) ark öleceğin yerde,
taşıma kumla
(ç) oraklayan kuraklığı
hasadı şimşeklere...

komutan bu enginde
Mehmet'ine
(ç) obanın en hası.
ol Mehmet’te bir heybe,
heybede
(ç) arık
gözyaşıyle
ağıtlar sulayan tertibine.

döneceğin yer,
öleceğin yer.
cesedinde yeşerecek
'ç' ile emen teri
nebatat kardeşler.

kavrukluğu bereketinden
çölde,
herşey “ç”ile.