C.i.k. C.i.k. Şiiri - Ufuk Baysal

Bir bankta oturuyorum ortaköyde.
Ne çok acının baş harfi kazınmış,
Sırtımı yasladığım yere.
Sonra seni arıyorum bu hüzünlü alfabede
Yoksun.Rahatlıyorum sebepsiz.
Bir parça kuru ekmek gibi,
İç cebimde kalbim.
Çıkarıp ufalıyorum hemen önüme.
Son kırıntısına kadar sebepleniyor kalbimden
Minik bir serçe
Ve teşekküre soyunuyor kendi dilinde.
C.İ.K C.İ.K
Onunda alfabesi,üç harfmiş benim gibi
Ben Erdal’dan dinlemiştim,
Meğer sezende söylemiş.
Canımın İstanbul Köşesi…