C e z a y i r s o k a ğ ı...

.

cezayir sokağı
demir korkuluğun ora
tutunmuşum soğuk duvara
sırtımda kar var hala

Meme çiçektir kadına/

çocuğum
memelerine tutunuyorum kadının
çiçekli elbisesine
bahar taşınmış ellerime

Liman /

şimdi içsem
düşünsem geçen mevsimi
çay istesem limandaki kızdan
İstanbul bana güler mi

Sokağın başında akıldan geçen/

yoksa sokağa geri dönmeli

Söyle kedi..yerinde olmak isteyen kimdi /

kedimi çalan balık
atletim ıslak
söyle şimdi nasıl kuruyacak

Son ve morison/

morrison the end* diyor
kalem bitti zaten
tahtalar buruştu
düşünmeye verdim kendimi
geri vermedi
kızdım
şimdi sövdüm deliliğe
aklımın neyine
her deli
yolculuktadır
kendi iç’inde

Akarsa hep gider /

su
az içimden geçen
akarsa çekip giden

Kimse kesemez geceyi/

dün gece
yeni bir isim buldum sana
çok aradım karanlıkta
ışığa yazdım
unuttum sanma
kimse kesemez geceyi
beline sarılmış sevgilisi yoksa

Her yol istanbula çıkar /

karanlık
yine istanbul da
istanbul da bir sokakta
sokak şehrin koynunda
koynunun ortasında ben
siyah olamayan fotoğrafta

çekmeyin içimi, istanbul çıkıyor...

‘05

.