C/anımın c/ananı - Garip Çoban

Tut elimden ey gönül.
Bu el senin.
Dualarınla beslenmiş bir ömür.
Bu gönül senin.
Acı özsuyu incir dalından damlar gibi.
Nerede olursan ol, zeytin gözlerinle gökyüzü görüyor bende seni.
Sen uykunun en güzel yetinden uyanıp.
Aşık ile maşuk arasındaki köprüdür sevgi.

Özlemin gibi sarar ruhuma saçının kokusu.
Sende böyle tüttürmelisin ruhunu.
Orada bir yerde uzanıp yatarken bir merhaba.
Sol elin sana hasret.
Sağ elim yavuklusu bir gönüle sarılır gibi.
Ve şakın unutma, seni unutmadığımı.
Aşık ile maşuk arasındaki köprüdür sevgi.

Buruşuk bir mektubun cebimde.
Yaralı ellerimle ayışığı vurduğu zaman pencereme.
Şems vakti çıkartıp hasretini harf harf cümlelerden tırmanırım dualarına.
Yanar ise aşk ile c/anın tenin.
Sana Eren lütfuyla dert ile.
Bir gedadır, güz görünümü dünyan.
Aşık ile maşuk arasındaki köprüdür sevgi.
Aşık ile maşuk arasındaki köprüdür sevgi.

Bir kabre gireni seyret ki, karşılıksız sevgiyi öğren.
Dünyalık coşkun halinde saklı muhabbet.
Alevli kör ile kabirlerde olanlarda her şeye sindi.
Onun sahibine misafirliğin bittiğinde kimler endişelenecek.
Ummana dökülen duaların v/ar’sa, ağır ağır geçecektir aşk oradan.
Varlığın gayesi, geldiğin yere dönmektir.
Katreyi ummandan ayıramayanların işi büyük vuslata ermektir.
Aşık ile maşuk arasındaki köprüdür sevgi.

Vicdanın sesinden sevgiyi alamazsın.
Ozanın odasında şiir aşktan b/aşka kimden medet umar.
Eğer şiir duanın içgüdüsünde bir kantar ise muhabbet ekseni bağışlanma değilse.
Kılı kılına dengede cihan sevgi ile.
Dudakları kuruduğunda diliyle ıslatsana sor hayatın muammasını.
Tadını çıkarıyor nefsin ve aklın sofrasında.
En suçsuz insana İhsan edilir derman.
Evet’le Hayır,ile o kapıda beklersin.
Farkına varmayan alemde pişmanlık duyarım?..
Ve her zaman büyük bir hevesle, ölmeden önce ölenler kendi bulduğu.
Aşık ile maşuk arasındaki köprüdür sevgi.

Rahmetine oturmuş, neredeyse görünmüyor insanda sevgi.
Sırtı hep gönlüne dönük, hep dertliyiz.
Konuğunu hep muhatap alırsın duada.
S/özlüklerin arasında gerisine gizlenmiş olanı biz bilmeyiz o bilir.
Kendi kendine eksikliğin bir kabre vuran akşam güneşine bak.
Aşık ile maşuk arasındaki köprüdür sevgi.
(Y.ed)