Varan herkes büyür orda, ama geldiklerinde hepsi de küçücüktür. Büyüler yapılır orman içinde bu yerde. Ama geldiklerinde ürün de yetiştirirler ve sonra onları nadasa bırakırlar. Orman ve tarla, kardeşçe iç içe yaşar gider. Ayinler yapılmakta sanır budanmak bekleşen ağaç dallarındaki bülbül kuşlar burada –kurda kuşa. Ama boştur, büyü yapılmakta, yapılmayan ayinse; onlar, öttüklerinde bunu söylediler.
Yağsatarım-bal satarım çocukları kümelenip masalevi önünde daire oluşturmuşlardı geceye sarkan yine, alelade bir günbatımı arefesinde, bir ikindi. Hep aynı kız koşuyor ve bez parçasını hep aynı oğlanın arkasına atıveriyor. Oğlan bilerek hiç görmüyor, hayret de ya, alıp da bezi kızın peşinden koşmaya yeltenmeyecek; kız getirip bir dönüş sonrası, düğümlü, bağcıklı bezi oğlanın sırtına dolayıp vuruverecek ve ebe olmadığını kanıksamış fakat zevk için hep koşup duran kız gene ebe olmak zorunda kalacak.
Yemek ne zaman? Anneanneleri çilek reçelini yapmış olmalı. Yaşasın, arttık kurabiye zamanı! O çocuklar, hepsi bir aileden, dünya üzerli bir cennetten ancak nerden? Yumuşacık olacak kurabiyeler, pamuk helvası gibi erimeyecek amaa; kestane şekeri lezzetinde ve kulübenin yapıldığı malzeme de zaten böyle:
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
