Buzul Şiiri - Andre Du Bouchet

1
Rüzgar
büyük yüz
donmuş
kıpırdanan
taş
ya da doruk
rüzgar.

2
Kapı, beyaz hava.

3
Yanmayı sürdürdüğüm sıkı toprak üzerinde, hava
öldüresiye sıkarken bizi, tanımıyoruz artık
duvarı. Birdenbire kaplıyorum sende önceki şu
boşluğu.

4
İkinci dönemeçte, kör eden dalgası bir
buzulun, birkaç tutam hava.

5
Besleniyorum bir taşlar ateşiyle
vazgeçiyorum
bir el var
uzanmış
havada
ona bakıyorsun
onu benden edinmiş gibi
her yerde çizgilerimiz
parıldıyorlar.