Buzul Çağı Şiiri - Özkan Büyükburçoğlu

Kış güneşinde ısınan ihtiyarlar gibiydik
Bir bulut geldi aramıza dağıttı bizi
Alelacele toparlanmaz hayaller
Islanır yağmurlarda
Şiir bir baston olur
Sensiz kör topal yüreğin aksağında
Aksağında merdivenler
Tutsağında son beyit
Pencereden bakar kör bir aşık
Görmez maşukundan başka.

Eskitilmiş çağımdan gelip geçen
Aşkın hududu yürüme mesafesi değil
Hiçbir olasılık olası değil
Ama yine de
Sen martıları sev
Simidinden bir parça at
Susamlarından bir orman büyüsün
Tuzlu sular çekilsin denizlerden
Kumlara batsın gemimiz
Yosunlar ve susam
Hiçbir olasılık olası değil
Eskitilmiş çağımdan gelip geçen.

Kardelenler üşüyor
Yalnızlığın buzul çağında
Ve biz üşüyorduk
Mum üşüyordu yanarken
Ellerin mısra oluyordu
Şiir üşüyordu eldivensiz
Kağıt kalem çığ altında
Hüzün çığlık çığlığa
Alfabeden dökülüyordu.
Ruhumun duvarına yaslanmış
Gölgeler büyüyordu
Geçmişin izinden akseden
Flu bir resimdi tuvalde
Kış güneşinde ısınan ihtiyarlar gibiydik
Bir bulut geldi aramıza dağıttı bizi.

Özkan BÜYÜKBURÇOĞLU