Buzluk Şiiri - Hüseyin Alan

Beyinleri koyun buzluğa
Donsun kör ve fakir fikirler
Çözülmesin dursun oracıkta

Yokluğun elleri kırılsın
Adı dağılsın sahrayı çöle
Sıcağın anlında erisin
Göğersin hayatın kırmızı halkaları

Beyinleri koyun buzluğa
Donsun zehir saçan dili

Ahım senden düşen gözlerimde
Misli yazılacak kara sayfalara
Suskunluk çökecek yağmur bulutlarına
Kahrı deşilmiş ruhun feryadına
Kırpacak gök kubbesi gözlerinden hüzünleri
Son durağın yağmurlu sabahında

Beyinleri koyun buzluğa
Donsun hayata ektiği kaoslar

Özümün mayasına ekilmiş sevgi
İçimize atılmış sevda yumağı
Gönlümüze uğramış aşk yangını

Beyinleri koyun buzluğa
Donsun acıları kederli bedende

Güneşini söndürün aşkın
Ay dudaklarından kesin hasretin burçlarını
Gülün kokusundan mahrum kalsın ziftten hayeller
Sindir kendine gelmeyen kafanı

Beyinleri koyun buzluğa
Donsun iniltileri, karışsın zamanın harcına