bUzlU sİslEr sIcAk bUhArlAr – 08

t A n r I b İ l İ r

İşte sendromum.
Takıntılı imgem.
Alçaldıkça umutlu,
Aramadıkça mutlu;
Alçalışımın imgesi Ay Han!
Pekâla:

Haydi dibi bir kez daha göster Bana aşkım,
Duygum yeşil.

Beni sevgilin olarak göremiyorsan,
Ne olarak görüyorsun, onu söyle bari?
Hiç bir şey olarak mı?
Ama nasıl?
Nasıl ve Neden?
Benim için Sen pek çok şey ifade edebiliyorken,
Senin için Ben hiç bir şey ifade etmiyorum muyum yani?
Demek öyle.
Demek her şey benim beynimde olup bitmiş.
Gördüğümü sandığım şey,
Yaşadığımı sandığım her şey,
Sadece bir yanılsamaymış
Demek ben bu kadar zamandır sadece uyumuşum.
Uyumuşum sadece.
Hepsi de topu topu düşmüş yaşamımın.

İmdaatt!
Yardım edin!
Yardım edin!
Çıkmak istiyorum bu sanılar dünyasından!
Uyandım artık ve bir kez daha uyumak istemiyorum.
Aynı dünyayı yaşamak istiyorum Ben de.
Herkesin yaşadığı dünyayı! .
Aşksız ve sevgisiz dünyayı yaşamak istiyorum, Ben de
Herkes gibi, aşksız ve sevgisiz!

Dur kımıldama! Dur orada!
Ellerini havaya kaldır! Kaldır, kaldır!
Nedir o elinde tuttuğun? Bir silah!
At o silahı elinden! Derhal at!
Sana söylüyorum! At silahını!
Yoksa pişman olursun!
Bataryanı patlatırım haberin olsun!
Hah. Şöyle. Aferin.
Sakın bir hareket yapayım deme. Kımıldama!
Söz dinle, işte böyle. Hım.
İşte bir cep silahı daha…
Çıh! Çıh! Çıh! Yazık yahu.
Ne vahşet! Ne büyük bir kıyıcılık bu.

Dün de aramıştım ama ulaşılamadın.
Seni rahatsız etmekten ödüm patlıyor artık.
İletişim kurmaya çekiniyorum.
Seni görememek ayrı,
Duyamamak apayrı birer işkence oluyor Benim için.
Şimdi tek şey kaldı elimde,
Varlığını hissetmek.
Oradasın biliyorum,
Biliyorum oradasın.
Bunu da almazsın ya elimden!

Sus be! Kapa çeneni!
İnsanlık ne hale geldi bakar mısınız?
Yazık bu insancıklara yahu yazık.
Bir küçücük aletin yarattığı bu çığırından çıkmaya
Engel olunamıyor bir türlü.
Tümünü imha etsek bile artık çok geç.
İnsanların beyni değişti bir kez.
Otomobiller gibi, bu cep silahları da.
Hayatımızı zehirledi ne yazık ki!
Nereye varacak bu işin sonu?

Tanrı bilir!