bUzlU sİslEr sIcAk bUhArlAr – 01

k A r A n l I k t A

En kolayı hayatı harcamaktı.
Çok kolaydı harcamak kazanmaktan.
Dünya bir Han’dı,
Yolcuyduk bu Han’da geçici bir süre;
Dilediğimiz gibi kullanmaksa hakkımızdı,
Hakka tapan milletimizle.
Kalmayacaktık ya neyse ki ebediyete
Lüzumsuzdu Bizim-çün!
Geçmişte bırakılmış su izleri…

Yiyor, içiyor, uyuyor, sevişiyor,
Bol bol eğleniyorduk…
Gel zaman git zaman
Nedendir bilinmez
Uzadı konukluğumuz
Sıkılmaya başladık.

Dünya bir Han’dı ya nasılsa,
Bir süresi vardı ya bu konukluğun da;
Elbet bilemezdi kimse o süreyi,
‘Geçip gidilecek’ bilinciyle
Olanca hızımızla yaşadık

Öyle zengindi ki bu Han’ da,
Tükenmiyordu var olan zenginliği öyle bir solukta,
Düşünmeden yaşlandık yaşadıkça,
Yoksunlaştı ruhumuz bitmeden süre,
Açlık değil can sıkıntısıydı artık tükenişimize neden,
Bu acı dayanılır gibi değildi, ağladık.

Çoğaldı ağladıkça izleri suyun
Bir damarına geldi tıkandı,
Gayret ha gayret derken…
Son çeyrekte bir gerçeğe daha uyanacaktık..

“Karanlıkta kaybettiğini bulmak..
Fener + (artık) zaman gerektiriyormuş.”

Sen sus dilediğince ama zaman susmayacak işte..