Buzdan Yürek Şiiri - Vedat Koparan

Her Yara Kendini Onarır Tamir Eder..

Bu yarada Geçer

Geçer mi diyorsun

Evet geçer elbet

Delerde geçer..

Kentin meydanında
İngiliz siciminde olmasa da
Boynunda yafta
Amerikan sultasında
Sallanan bir mefta..

Görürsün gün izinde gölge gibi
Her an geçerken yanı başından
Bedi benzi solmuş
Hazan vurgunu uçuk sarı
Ölüler, ölü yüzler
Belki kendi açmazında
O kadar yakınken fark etmeyiz de
O fark etmediğimiz
Aslında birazda kendimiziz..

Yalancı bahardı yaşanan
Ölü bu kentler ölü
Şimdi hazandır
Yaprak düşümü..

Bir gün ışımasında kentimin meydanında

Astım kendimi
Bil ki benim o sallanan ceset

Bitti nihayet
içten içe ağlamalar kanamalar sessizlik kabusu bu dram..

Ölümü uygun gördü
Buzdandı yüreği
Buz kesti yüreğim
Al cesedimden eserini
Ben ölüyorum sevdiğim
Yaşam olsun senin..

Ölüler konuşmaz
“Uzak olun benden uzak” dedi usta
Geceden o yıldız kaydı maviler sustu …

Üşüyorum!
Mavileri serpin kendinize
Toprak toprak üzerime
Buz kesti yüreğim en derine
Sevgi denizine gömün beni..!

Vedat.K 03.11.2003 (14:38)