Gözünaydın,
artık;
kalbim keskin bıçak herkese
bileyecek kendini kendinde
kinle saplanacak kim değse
oysa derdin ki
“kapansın kapıları ufkumuzun
bitmesin bu hikaye
en derin yerindeyiz uykumuzun
dönmeyelim geriye”
o zamanlar
yıllara meydan okuyan
sisler gibiydik
dağılmazdık…
onca yaşanmamışlığa rağmen
tetik gibi çekiliydik
yılmazdık…
birdenbire
bir uçurum geçti aramızdan
düştük...bölündük dizelere
şiir olsaydık ayrılmazdık…
şimdi
akar... beni de katar sonsuzuna
dili geçmiş… tebdil-i mekân
başlar ve biterken
geniş zaman…kalıtılmamış imkân
duramam istesem de
yürürüm kendime
büyür içimin çölü
sınar bedenimi kandan seraplar
sormam kaçta kaçım ölü
nasılsa yazar diye kitaplar...
madem ki
yoksun...yokum
varılmaz kapıların kilidinde
dönüp duruyorum
kurulmasın
bir daha gün yüzüme
insin gece
takılsın aydan kelepçe
gelsin denizler üstüme
yutsunlar beni
her köpürdükçe
asi olayım
göç versin doğduğum şehir
kaybolayım
iki gözüm iki nehir…
sevgili,
yorma gözlerini
bu bana bir veda hali!
senden böyle
çürür suyunda çiçekler
ihanetlerinden
bulut yaptığım her düşümde
yine de bilirim ya
bir gün senden de geçecekler
ondan sızlar canım her ölüşümde...
31.01.2007
Aydın ÇevikKayıt Tarihi : 13.2.2007 07:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aydın Çevik](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/13/buzdan-veda-buseleri.jpg)
Mürsel Adıgüzel
yoksun...yokum
varılmaz kapıların kilidinde
dönüp duruyorum
kurulmasın
bir daha gün yüzüme
insin gece
takılsın aydan kelepçe
gelsin denizler üstüme
yutsunlar beni
her köpürdükçe
asi olayım
göç versin doğduğum şehir
kaybolayım
iki gözüm iki nehir…
Şiir dilinizdeki fark hemen göze çarpıyor.
Yine çok güzeldi,özeldi.
Tebrikler...şair, selam saygıyla
Ümran Tokmak
akar... beni de katar sonsuzuna
dili geçmiş… tebdil-i mekân
başlar ve biterken
geniş zaman…kalıtılmamış imkân
duramam istesem de
yürürüm kendime
büyür içimin çölü
sınar bedenimi kandan seraplar
sormam kaçta kaçım ölü
nasılsa yazar diye kitaplar...
madem ki
yoksun...yokum
varılmaz kapıların kilidinde
dönüp duruyorum
kurulmasın
bir daha gün yüzüme
insin gece
takılsın aydan kelepçe
gelsin denizler üstüme
yutsunlar beni
her köpürdükçe
asi olayım
göç versin doğduğum şehir
kaybolayım
iki gözüm iki nehir…
sevgili,
yorma gözlerini
bu bana bir veda hali!
senden böyle
çürür suyunda çiçekler
ihanetlerinden
bulut yaptığım her düşümde
yine de bilirim ya
bir gün senden de geçecekler
ondan sızlar canım her ölüşümde...
harikaydı.....üzgünüm listeleyemiyorum....saygılar
TÜM YORUMLAR (8)