Sen bir gemi idin, ben ise bir liman
Öyle bir liman ki, duvarları buzdan
Demir attın bana, en fırtınalı zaman
Sessizce sığınıp, mazimi sormadan
Gözünde var idi, bir yeşil bir ela
Hazandır ki ela, umut yeşil hâlâ
Savaşıyor sende, benliğine bela
Yaralı ki yeşil, verdi bende mola
Korktu o kalmaktan, kaçtı bir başına
Gitti yanlış yoldan, yıprandı boşuna
Döndüğünde sandı, dönerim şaşkına
Oysa bekliyordum, aşinaydım buna
Bilmezsin ilk gemi, senin gibi geldi
Ben de gemi idim, yüreğimi deldi
O ki içimde kor, gururum da seldi
Sonra oldum liman, o da artık eldi
Ebedi kalınmaz, gölgeyle limanda
O gölge ki eğer, durursa zamanda
Bir de silinmezse, o mor iz boynunda
Liman dayanamaz, gönderir sonunda
Kayıt Tarihi : 1.12.2025 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!