Buzdan Hançer
Yüreğine saplanan ihanet denilen buzdan hançer erise bile,acısı hep kalır. Kanadı kırılmış kuş misali... Her havalanışında eski yaranın acısını hissedersin. Örtersin üstünü, kilitlersin çekmecelere, tavan arasına kaldırırsın eskilerin yanına. Beklenmedik öyle bir zamanda ortaya çıkar ki; kapanmayan irinli bir yara gibi kanamaya başlar. Yüreğin sıkışır, derin sularda vurgun yemiş gibi nefesiz kalırsın…
Kepenkleri paslı mıhlarla çivilenmiş boş bir eve benzersin. Ruhun harabeler içinde kalır. Yalınayak dikenler, taşlar arasında yürürken, derin yaralarla yüreğin avuçlarında beklersin gün doğumunu. Darmadağınık olur yaşamın. Paçavraya dönmüşsündür. Lime lime eline gelir, tuttuğun her parça…
Mutlu olarak yaşadığın onca yıl, siyah beyaz film olur, akar gözlerinin önünden. O, yaşanmış ihtişamlı anlar, altın kâsede sunulsa bile nafile… Sel sonrası oluşan balçık içinde kaybolursun.
Yaşananlara rağmen çınar kadar güçlü olmaya çalışırsın. İçindeki sevgi kırıntılarını toparlayıp birer birer yeniden filizlenirsin mümbit toprağından... Sana sarılarak beslenen, yaşama seninle tutunan sarmaşık dallarını düşünürsün… Bilirsin ki sen yıkıldığın zaman o dallar dağılacaktır. Esen rüzgârlarla oradan oraya savrulacaklardır… Gövdendeki dipsiz kuyuya rağmen sen gene o ihtişamınla, vakurla ve gururla ayakta kalmaya devam edersin…
Zaman her şeyin ilacı olur. Yaşadığın her an bir merhem gibi kabuk bağlatır yaralarına. İyileşmiş gibi görünürsün. Bazen iyileştiğine sen bile inanırsın. Fakat habis bir ur gibi içinde kalır yaşananlar... Ne zaman, nasıl, ne şekilde çıkacağı belli olmayan. Bazen ruhsal bir çöküntü, bazen de arayış yitirdiklerini, başka alanlarda başka mekânlarda…
Tamamını Oku
İnsanoğluyuz hepimiz.Neler yaşanmıyor ki her nefes aldığımızda
....................
Onca yaşananlar karşısında çınar kadar güçlü olmaya çalışırsın. İçindeki sevgi kırıntılarını toparlayıp birer birer yeniden yapılanırsın. Üzerinde senden güç alan. Sana sarılarak beslenen yaşama seninle tutunan sarmaşık dallarını düşünürsün… Bilirsin ki sen yıkıldığın zaman o dallar dağılacaktır. Esen rüzgârlarla oradan oraya savrulacaklardır… İçin boşalmış olsa da sen gene o ihtişamınla vakurla ve gururla ayakta kalmaya devam edersin…
.....................
Sevgili arkadaşım sen karamsarlıkta beni de geçtin.Ama her seferinde biraz daha umutlu yazacağım derken kalemimi bir deli rüzgar alıp fırtınalar ülkesine götürüyor.Bu yazdıkların da san ki biraz öyle olmuş.Seviyoruz galiba acıyı.Ama bir o kadar da başarıyoruz ayakta kalmaya. Biraz ruhumuzda arabesk düşünceler mi var acaba .Acaba fazla kesin öyle.O kadar beğendim ki.Bu bir deneme değil bence ustaca yazılmış bir yazı.
Kutlarım tam puanımla
Fatma Hanım;
'Deniz' diyor altta... Kafam karışsada, yazıyı baştan sona okudum... Kıyasladım 'herkesin yıkıntıları kadar bende de olanlarla...'
Naçizane derim ki, 'insanoğlu kadar' acılara dayanan ne vardır? Hatta acılara alışan... Onunla birlikte varolmayı becerebilen... Yeni bir çalışmam var... Orada yer alacak tema... 'Acılardan beslendim...' gibi... Olur mu? Bana göre olur, yaşadım herkes gibi... Miktarı, kaynağı elbette farklı olsa bile... Ve yaşıyorum bu günlerde... 'Bebeğim' ile...
Acılar olgunlaştırır insanı, oradan çıkmasını öğretir... Ve yaşanan her acıdan sonra biraz daha güçlenir... Tıpkı bir hastalığı yenen, ona bağışıklık kazanan bünye gibi...
Hüzünlerin, yıkıntıların olmadığı bir yıl... Umudun 'yaraları sardığı' yepyeni bir başlangıç dileklerimle Fatma Hanım... Mutlu yıllar size... Sevdiklerinize...
Yazınızı beğeniyle, kendimce katkı yaparak okudum... Nasiplendim... Tam puanla kutlarım şahsınızı Fatma Hanım... Özelimde olacaktır 'antoloji' verirse...
Saygılar, sevgiler, selamlar...
Harika çalışmanızı tebrik eder, yürek sesinizi kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta