Buzdan Güneşler Şiiri - Selim Akgün

Koca bir ağaç denizinde tutunulacak bir dal olmaz mı?
Tutsam yüreğinden birinin, incecik dalı kırılmaz mı?
Koca çınarlar gerek bu adama...

İncelikten usanmış bir beden
Sağlam dallara yönelmişken,
Tutmak isterim; tutmam ellerinden...
Dökülmüş yapraklar arasında kalmış bu beden,
Dökülenler kurumuş olur,bu yapraklar hep yeşil, neden?
Yaşanılası güzelliklerde yaşayamamak benliğimi yok eden...

Güneş tam tepedeyken iliklerimi üşütür
Herkese serin rüzgar,estiğinde serinliğimi götürür.
İsrafil, her gün doğumuyla surunu öttürür
Tek deva hastalığıma; derin yare kavuşmak,deniz gülüşü Cehennemimi söndürür...

Selim Akgün