Buzdağından Çıkış Şiiri - Sümru Yılmaz

Denizin yosun kokan gözyaşlarında
Aşkın bahar kokulu ruhu yaşamakta
Yüreğinden alıp avuçlarıma bıraktığın ışığı öpüyorum
Yıldızların düştüğü akçıl şakaklarında.

Deniz feneri gibi bir ışık bir aydınlık oldun
Karanlığı delen derin mavi bakışlarınla.
Mut tohumları eken huzur meltemine benziyordun
Benliğimdeki özlemi kucaklayan açılmış kollarınla.

Rüzgarın sesini dinlerdim müjdeler olsun diye
Gökkuşağının renklerini sarardım geceye.
Yıllarca saklandığım buzdağından çıkıp
Aklıma gelmezdi, bir okyanus gözleri seveceğim, ölesiye.

Sevdim seni tanrısal özümle
Seher vakti vedalardaki yıldızların gölgesinde.
Bulutların gözyaşları denizin yangın yüreğini inceden öperken
Hasretini kokladım her dem seher yelinde.

Mızrap, arşe, tuşlar ve bütün sazların
Gök kubbenin aşk evrenindeki seranadların,
Artık unutulmayacak bir bestenin notalarıyız
Sonsuz boyutların kalbi Altona'nın ebedi aşklarıyız.