Buzdağı Şiiri - Ali Gençay

ağırım
buzdağları gibi
denizin
koca kalıp parçasıyım
korkuyorum
çocuk gibi
her çarpan gemiyle
gömüp sevgileri
en derin maviye
acılar çekeceğim
suçlu gibi

güneş! !
özledim seni
yola çıktım
yüreğimde binlerce
kardelen çiçeği
nereye mi
bilmiyorum
deniz! !
akıntına bıraktım kendimi
al götür
erit beni

gökyüzü
kıskandırıyor
yıldızların beni
binlerce ışıltı
bende ki
yalnızlığın
bir yanım buz
bir yanım
sıcağın hasreti
kökü ciğerlerime inmiş
ağaçlar istiyorum
üzerinde meyveleri
ve binlerce
kuş istiyorum
seslerinde
bahar müjdesi

oysa ben
buzdağıyım
hayallerimden başka neyim
güneşten
yüreğime ışık düşse
eririm
açar art arda
gölge çiçekleri
çığlıklarım var
kimse duymaz
ellerimi acıtan
buzdan prangalar
ne heybetliyim
değil mi
bir yanım göğü deler
bir yanım denizi böler
yakışmıyor bana
bu ağlamalar

oysa ben
buzdağıyım
gamım
hüznüm
yalnızlığım
buzdan bedenim
kimse bilmez
içimde ki
yangınlara verilmiş
yüreği