Buz Ve Güneş Aşk Şiiri - Münire Çevik

Esince sam yelleri bağlara
Gül yaprağı da düşer toprağa
Gönül kuşum niyet edince uçmaya
Merhaba der sarısı mavisi teze açmış bahara
Papatyalar gülümserken dağ yamaçlarında
Ellerim deyil yüreğim uzanır yüreğimden yüreğine
Sen girer sin yine tanrıdan dilediğim meşhur dileğime
Aşk anlatılır mı güneşe yolculuk yapmayana
Yüreğnden yanıpda uzaktan bakmayana
Saracak biliyorum kara topraklar beni
Sana sarılmadan doya doya
Yakarmı senide beni yakan duyğular
Yapa bilirmisin sevsin diye beni
Yüreğinden yüreğime vurgular
İçimde kaldı tüm tutkular
Tenim tenine hastret
Bugün beni sormuş sun hayret
Bir çift beyaz güvercin kondu
Boynu bükük gülün dalına
Vicdanın da yürek yükü nasıl çıkarsın yarına
Karmı kalır benim gözyaşlarım senin yanına
Her sabaha bakire bir güneş doğacaktır elbet
Gecenin içinden gelen güneşin hatrına...
Hadi çık gel en azından rüyalarıma!
Ruhumdaki kesikler acıtıyor canımı
Uyuşmuyor canım acılarim
Bir paket siğara bir şişe şarapla
Ayaz vuruyor sanki ruhumu
Donuyorum Yokluğunda
Yüreğim de kanayan yara hapsediyor beni
En karanlık gönül zindanlarina
Yine de düşmüyor um
Bağlıyourum kendimi binbir umutla
Sabah doğacak parlak bir güneşe
Ve yazıyorum işte yine sana olan aşkımı
Güneşin üzerine buzla. ..

Münire çevik