Buz üstünde ne düş kalır ne de iz

Buz üstünde ne düş kalır ne de iz
Cemre düşünce buzlar çözülürmüş

Başından duman eksilmeyen dağlar
Göz yaşları sel olur karılırmış

Yıldızlar öksüz, kışın ayazında
Güneş tat vermeyince üzülürmüş

Öper, toprağı beyaz duvaklarla
Bir mahşerin kaderi yazılırmış

Geceler perde perde açılır hüzne
Dertlerim, damar damar gezinirmiş!

Cemre; ışık, su, ateş ve nişandır
Arzın rahminde hayat kazınırmış