BUZ TUTMUŞ SARNIÇLAR
Ateş mitiline bürülü
Geç kalmış sevişmelere
Aç kurtların ağzı bağlı
Sentesine mahkum suskun motorlar
Vurgun yemiş dalgıçlar
Doyumsuz hazları hüzne devşiriyor zaman
Yaka cebinde küf kokuyor
Uçuk parfümlü mendil
siliyor çarkın dişlerini
Surborusunda yükselirken hoyrat istop sesleri
Kalem kırmış yargıçlar
Yel savuruyor külleri sönük ateşten çıkmıyor duman
Tenhalığa perçinlenirken mavi
Bütün renklerin bozuluyor ahengi
Musluklardan akan zehirli mayi
Hani oturulacak terki nerde tutulacak üzengi
Buz tutmuş sarnıçlar
Okyanuslara kanmadan kuruya kalmak ne yaman
Abdullah Arslan İstanbul -2010-10-22
Abdullah ArslanKayıt Tarihi : 22.10.2010 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sade dürüst yazılımlı vede
öz verili güçlü anlatımıyla
harika bir paylaşım olmuş kutlarım
şu bereketli topraklarda,şu cennet vatanımızda benim halkımında,daha gün yüzü görmeden kuruya kalışını görmeyi hazmediyorum...hiç bir zamanda edemiyeceğim...
şiirinizi ben kendi penceremden yorumladım hocam..
emeğinize,yüreğinize sağlık...
TÜM YORUMLAR (4)