Buz tutan yürek Şiiri - Savaş Sezai

hüzün kanamalı yıllar
sıra sıra gözlerimden geçerken
derdim dağlardır
sıkıntım gökyüzü
insan selinde boğuluyorken
kendimi
çok çok yalnız hissetmem
sana gelirken
sıradan bir belediye otobüsünde
feci bir şekilde erekte olmam
hüzünlendirmiyor gözlerimi
kar yağıyor gözlerimden
kar tutmaz
tuzludur gözyaşlarım
gözlerin değince gözlerime
çır çır çırpınıyor yüreğim
en çocuk haliyle
en çocuk saatinde gecenin
gecenin en savunmasız anında
ellerin ayakların
tir tir titriyorken
buz tutuyor yüreğin
yanıyor gözlerimdeki kar
donuyor umudum...