kekeme sevinir;
annem öldü
sana kaldım
büyüt beni sevecen göz
ürkünç içinle
öldüreceksen
seviş benimle
ne şerbetler dağıttım
kapatıp gözlerimi
öptüğüm güzellerde
ironi;
tam tutuşurken susmak
ekmek gibi ısırabilmeliyim seni
öyle açım ki şiir tarlalarında
çekip memeni sakın ağlatma
buz olur rüya
yenilmedim
hiç’ide var üstelik
elim boş dönmem yangından
gömleğim tutuşur muhakkak
serbest söylem;
korkunçtur geceyi özleyenler
bak hayal tarlaları
serviler göğe sarılmış
oysa yapraklar yalnız
annem ölürse
sevgilim bana gelecek
göz yaşlarım varmış
psikolojiden anlarmış
öfke;
anne sevilmez mi ulan
neresi yanlış
ince sigara kadın dudağına
erken kalkanlar yıkanır
dilim sessiz konuşur gece
kopukluk nefes harlanıp gele
külde erise…
10 09 2006
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 13.9.2006 01:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!