Buz Mavisi Bluz Şiiri - Harun Tolga Peker

Yüzün geceye örtülmüş
Buz mavisi,
Korkak ve çekingen...
İşkenceli otel odalarından yükselen,
İmdat çığlıkları...

Yüzük parmağına takılmış
Bir ihanetin gerçek yüzüyüm ben,
Sen cennet kırlarında ip atlayan
Kırmızı kurdelalı kız,
Öpüşürken dudağımı kanatan diken,
Avuçlarında şehirler büyüten
Pembe ojeli kainat güzeli..

Bakışlarını nakışladığın zaman
Dünyanın merkezine,
Tüm bıçaklar rüzgarın sırtına saplanıyor,
Melekler yeryüzünde kazı çalışması yapıyor,
Siyanür işleniyor tenime,
Metalleşiyor insanlar
Ve,
Yüzün, yüzümde
Arkeolojik bir müze oluşturuyor..

Gökyüzünün gölgesi olmaz; Allah birdir..

Dualarla gözlüyorum yolunu,
Çelişkisiz,
Ön yargısız..
İnşallah, en büyük sığınağım,
Çok şükür, beni ayakta tutan iki sihirli kelime,
Nikotin çevreliyor iyi niyetlerimin etrafını,
Gölgeme yapraklar asıyorum,
Temmuz göğsünden ağır yaralı,
Bende ağır kanamalı yar sancısı..

Yangınlar düşüyor penceremden..
Saydam odamda
Aşk düştüğü yeri yakıyor,
Ateş saf bir melek gibi
Serinletiyor içimi,
Cehennemde havuza giriyorum sanki..

Gözlerimde ki açık hedef
Duvarda asılan sepya fotoğrafın,
Yaş aktıkça yaşlanıyorum,
Yanaklarım da kızgın mazgallar
Bozuk para gibi harcıyorum intiharları...

Omuzlarım da kamp kuran saçlarının kokusu
Hala tişörtümün üzerinde,
Haberin olsun zaman geçiyor,
Kokun gitmek ve
Ben ölmek üzereyim..