Buz Kırıntıları Şiiri - Özge Özgen 2

Yüzümün bir yarısını kaybettikten sonra
Mavi tanrıları da çok
bağışladım

Karnımda yanan buz kırıntıları
Çatlayan rüzgarlara teslim olurken
Kanayan yağmurlar
dikenli bir gül bıraktılar hep bana

Ayaklarımda fakir oğlanların derin
yırtıkları vardı

Kapağı çevir Hüseyin
Ben geriye çekiliyorum
İzleyenler dudaklarını ısırsın

Burda yaratıcılık insan olmanın
ayrımcılığında
büyüyor

Söze takılıp kalan cümleleri
İfşa eden kargalar
yüksekten uçarken
Göze iyi gelen
Harika kanatları vardı baykuşların

Onlara göğsümdeki kırbaçın
Kölesi olacak kadar
İzin verdim

Bir kül var burda Hüseyin
Boşluğu doldurup
Havaya doğru karışan otları çekiyor içine

Rüzgarda başımı döndüren dünya
Yağmurda şemsiyeyi
Hatırlatıyor çoğunlukla

Gerçekleri çağırın buraya
Yorgunluğun
Flying man olmuş haliyim

Kırmızı çiçeklerden ilham alıp
Süt içiyorum

Süper bir döngü bu

Tamamen eridigimde
Çıkacağım
Bu karanlıktan

Biri iki tokat daha atsın bana

Bu sefer çok öndeyim...