Buz kesince Şiiri - Murat Ülkü

Bilmiyorum ben ne ara böyle yaşlandın
Niye bedenimi zor taşıyor , falakayı tınmayan ayaklarım
Ne zaman kar düşmüş, bem beyaz olmuş saçlarım
Buz kesince bedenim anladım, boşa yanıp tutustuğumu...

Halbuki ben hiç üşümezdim, ayaz ilişmezdi tenime
Ne oldu böyle, rüzgar vurmuş alev gibi titriyorum
Yüreğim mi ağır geliyor artık dizlerime, yürüyemiyorum
Buz kesince yüreğim anladım ki, boşa yanıp tutustuğumu...

Gençken geçmiyordu günler, duruyordu zaman
Ya şimdi şu gibi akıyor, vermiyor aman,
Uyanıyor günesle tüm dertler, geceler gündüzden yaman
Buz kesince ruhum anladım ki, boşa yanıp tutustuğumu...

Sevmeye sevilmeye açtım, doymazdım hani
Oldum artık, bir sese, sıcacık bir nefese razı
Kulak kapıda, tek biri gelsede sorsa, hatırı hali
Buz kesince düşlerim anladım ki, boşa yanıp tutustuğumu...

Ölümün sesi her geçen gün biraz daha yakından duyuluyor
Gönlüm coşup köpürse de, yorgun bedenim süzülüyor,
Papatya fallarında düşüncelerim, ecel geliyor gelmiyor
Buz kesince ölüm anladım ki, boşa yanıp tutustuğumu...

Düşüncelerim de yarım kalmış sevdam, ayrılığın hediyesi acısı..
Gelmedi hiç vuslata ermenin zamanı
Bir kez dokunmadan, arzu ve özlemle bitti zaman
Yaşayamadığım keşkeler ve pişmanlıklarla gecti ömrüm,
Buz kesince düşüncelerim anladım ki, boşa yanıp tutustuğumu...

Özgürce yasayamadığım hayat, tuhaf bir bilmece
Geç kalıyorsun kendine uğraşırken çözmeye
Tükeniyor umutların, yorulup yeniliyorsun zamana
Buz kesince umutlar anladım ki, boşa yanıp tutustuğumu...

Biliyorsun aslında herşeyi, herşeyi anlıyorsun
Aymıyor gün gündüzünde, her gecen karabasan,
Gereksiz bir telaşla, çığlık çığlığa koşuyor zaman
Buz kesince hayaller anladım ki, boşa yanıp tutustuğumu...