Buz Kesiği Şiiri - Nevin Akbulut

Buz kesiği gibiydi Acılarımız,
Önce uyuşturur, hiçbir şey hissedemezdik..
Önce kızarır, uyuşukluğun tadına varırdık..
Acımazdı hiç..

Ne zamanki ısınırdı yüreklerimiz,
Ne zaman ellerin ellerime değerdi,
Ellerim ısınırdı ellerinde..
O zaman başlardım kanamaya…

İçime birikirdi tümü,
Anlamazdım hiç sızladığını,
Uyuşuktum netice de,
Sabah olunca hissederdik buz kesiğinin bıraktığı acıyı..

Buz gibiydin…
Hayalimde ise sıcacık..
Seni ben ısıtmıştım oysa ki hayalimle..
Şimdi yine soğuk…

Astım kendimi Sana,
Yarım’dın hep.. Yarimdin..
Sen bensiz aslında bir hiç’tin..
Sana çeyrek kala astım kendimi…

Sen hep benim kırık yanımdın,
Ne yapsam dolmazdın…
Ne kadar ısıtsam, donardın..
Ne söylesem, anlamazdın…

En zoru da susmaktı,
Böyle yanarken buz kesiği acılarımız…
Ve zoru başarıyorduk,
Söylenecek onca şey varken…

(OnDört-Aralık-İkiBinOnBir*10:50)