Buz Ülkesi Şiiri - Ahmet Güreşçioğlu

Buz ülkesine sürülüyor insanlar
Etleri donmuş midyeler besliyor onları

Birlikte yürüyorlar
Karlı bir vadiye doğru
Kanları çekik
Gözleri de öyle

Onlarla birlikteyim ben de
Onların olduğu yerde

Mayınlara basıyor bazılarımız
Atlar sessizce şahlanıyor
Kırık buzların üstünde

Karşımıza karanlık dehlizler çıkıyor.
Antik gemilerden kalma
Paslanmış çapalara rastlıyoruz bazen
Basıp geçiyoruz üstlerine

Hazineler olduğu söyleniyor
Ürküyoruz

Ruhlarımız acılarını yitirdi artık
Geçmişe üzülemiyoruz