Buz Gibiyim Şiiri - Evren Özcan

Hazır ağlamış iken,
Bir sevinç al, bir de kederden.
Heves kalır kursakta,
Dünya döner, olmasak da.
Varım diye sevinme,
Yoksun, dostum, yoksun zaten.
Ütüledi sevgilerini,
Milyonlarca öpüş,
Milyonlarca ten.

Ben yokum aslında,
Hiç var olmadım.
Birazcık göründüm,
Saklambaç oynadım.
Hüzün dediler adıma,
Sevmek istedim.
Dokunduğum her yer acıdı,
Bütün varlığımla,
Gözyaşı dediler adıma,
Hiç akmadım.

Bugün günlerden hangi gün,
Sana göre an,
Bana göre daima dün.
Sen Güneş gibisin dostum,
Yansan da aydınlanırsın,
Ben ise ay gibiyim.
Aydınlansam da,
Buz gibiyim.

Evren Özcan
14.02.17 Salı